Od Ametysta CD Zayebystego

  Przechodziłem przez tajemniczo wyglądającą jaskinię. Była dziwna, ale piękna. Jej wnętrze wypełniały kamienie szlachetne, jeszcze w bryłach. Echem odbijał się mały strumyk, lecący ciurkiem niedaleko.

-Piękne miejsce.-Wyszeptałem. 

Po drugiej stronie ukazał mi się las. Na jednym z drzew widniał wyryty napis "Las Nightrun". Wyglądało na to, że jest tutaj jakaś wataha. W tym samym momencie usłyszałem histeryczne wycie. Czym prędzej rozpostarłem skrzydła i wzniosłem się ponad owy las. Być może ktoś potrzebował pomocy? Może toczy się tutaj jakaś wojna? Tego nie wiedziałem, A wiedziałem za to to, że nie pozostawiam wilków w potrzebie. Po paru chwilach trafiłem na dorosłego wilka, który... No, w sumie to nie wiem.

-Cześć!-Wykrzyknął owy wilk, gdy tylko mnie spostrzegł.

-Witaj.-Odparłem.

-Wiesz może... Pomógłbyś mi wrócić?

-Gdzie?

-Gdzie, gdzie... Do watahy, a jak inaczej?

-Jesteś stąd?

-Tak. Wataha Południowych Puszczy to mój dom. Też tutaj dołączyłeś? Chyba całkiem niedawno, bo cię nie widziałem. 

-Nie, nie jestem z watahy. 

-Oh, więc w takim razie może dołączysz?

-Zastanowię się, dobrze?

-Jasne.-Odparł wilk.

-Dobrze, a teraz chodźmy ich poszukać.

-Ok.-Powiedział krótko wilk.-Ah, no tak, jestem Zayebysty, ale mówią mi Zay.

Trochę zadziwił mnie swoim imieniem. Lecz ja nie miałem lepszego.

-Ja jestem Ametyst.

-Miło mi cię poznać.

-Mi ciebie również.

Uśmiechnąłem się.

-Teraz chodźmy.

Szliśmy lekkim truchtem, ale po około godzinie byliśmy dosyć zmęczeni. Zay zaczął poznawać teren i w końcu sam nas doprowadził do watahy. Oczywiście tamtejsze wilki od razu: "Hej, ty, obcy! Tak, ty! Wypierdalaj z naszych terenów!". W końcu jeden basior ich uciszył i zaproponował mi dołączenie do watahy. Zgodziłem się. Wtedy podszedł do mnie jakiś inny wilk.

<Ktoś?>